Η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), με πρωτοβουλία της, ανακήρυξε την δεκαετία 2011-2020 ως Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια, με την συμμετοχή κυβερνήσεων, Διεθνών Οργανισμών, οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, μη κυβερνητικών οργανισμών και ιδιωτικών εταιρειών, από όλο τον κόσμο. Η πρωτοβουλία αυτή έχει ως στόχο να αναχαιτίσει και να αναστρέψει την τάση που θα οδηγήσει σε απώλεια περίπου 1,9 εκατομμυρίων ατόμων ετησίως, εξαιτίας οδικών ατυχημάτων, μέχρι το 2020 , εφόσον η κατάσταση αυτή αφεθεί ανεξέλεγκτη.
Πάνω από 186.000 παιδιά χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από τροχαία ατυχήματα, ενώ χιλιάδες άλλα τραυματίζονται σοβαρά. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), οι τραυματισμοί από τροχαία συγκαταλέγονται ανάμεσα στις τέσσερις πρώτες αιτίες παιδικής θνησιμότητας για ηλικίες άνω των πέντε (5) ετών, ενώ είναι η πρώτη αιτία θνησιμότητας για ηλικίες 15-17 ετών.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), προκειμένου να ενισχύσει την σημασία του μηνύματος «Σώστε Παιδικές Ζωές με την οδική ασφάλεια» (#SaveKidsLives with road safety), έχει διαμορφώσει οδηγίες προς την κατεύθυνση αυτή με τίτλο:

«10 Στρατηγικές για την Ασφάλεια των Παιδιών στο Δρόμο»

(Π.Ο.Υ)

1. Έλεγχος ταχύτητας. - Η ταχύτητα είναι καθοριστικός παράγοντας κινδύνου, κυρίως σε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα. Επομένως, συνίσταται μείωση της ταχύτητας, κυρίως σε δρόμους κοντά σε σχολεία και κατοικίες, είτε με την επιβολή κατάλληλων ορίων ταχύτητας (προτεινόμενο όριο τα 30 χλμ/ώρα), είτε με έργα όπως φωτεινοί σηματοδότες, κυκλικοί κόμβοι και ‘σαμαράκια’.
2. Περιορισμός της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ. - Ένας μεγάλος κίνδυνος για τα παιδιά, ως πεζοί, ποδηλάτες αλλά και επιβάτες, είναι όταν οι οδηγοί είναι υπό την επήρεια αλκοόλ. Η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει όχι μόνο την πιθανότητα οδικού ατυχήματος, αλλά και την πιθανότητα το εν λόγω ατύχημα να καταλήξει σε θάνατο ή σε σοβαρό τραυματισμό. Κατά συνέπεια, συνιστάται μείωση των επιτρεπόμενων ορίων οινοπνεύματος στον οργανισμό κατά την οδήγηση, αυστηροποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου και ενίσχυση των ελέγχων.
3. Χρήση προστατευτικού κράνους για ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές. - Για τα παιδιά ποδηλάτες, η χρήση προστατευτικού κράνους είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος μείωσης του κινδύνου κρανιακών κακώσεων. Αντίστοιχα, για τους μοτοσικλετιστές, η κατάλληλη χρήση κράνους μειώνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 40% και τον κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού στο κεφάλι κατά 70%. Επομένως, προτείνεται η επιβολή και η αυστηρή εφαρμογή κανόνων για την χρήση κατάλληλου προστατευτικού κράνους ανά ηλικιακή ομάδα, η εφαρμογή διεθνώς αναγνωρισμένων κατασκευαστικών προτύπων που διασφαλίζουν την ασφάλεια των παιδιών, η εκπαίδευση των γονέων σχετικά με την χρήση κράνους και η ενίσχυση της διαθεσιμότητας και της πρόσβασης (και μέσω οικονομικής ενίσχυσης) στον κατάλληλο εξοπλισμό.
4. Χρήση κατάλληλων συστημάτων ασφαλείας για παιδιά στο αυτοκίνητο. - Για την καλύτερη προστασία των παιδιών στο αυτοκίνητο συνιστάται η χρήση ειδικών παιδικών καθισμάτων και ζωνών ασφαλείας και η σχετική ενημέρωση – αισθητοποίηση και εκπαίδευση των γονέων για το θέμα αυτό.
5. Ενίσχυση της ορατότητας των παιδιών αλλά και της αναγνώρισής τους από τους οδηγούς. - Η σχετικά μικρή σωματική διάπλαση των παιδιών τα καθιστά ευάλωτα σε οδικά ατυχήματα καθώς συχνά δυσκολεύονται να δουν στο δρόμο, αλλά και να γίνουν αντιληπτά από διερχόμενους οδηγούς. Για το λόγο αυτό συνιστώνται μέτρα βελτίωσης της ορατότητας, όπως χρήση αντανακλαστικών ταινιών, ανοιχτόχρωμη ενδυμασία, χρήση προβολέων σε ποδήλατα και βελτίωση του φωτισμού των δρόμων.
6. Βελτίωση οδικών υποδομών. - Παραδοσιακά, οι οδικές οδοί κατασκευάστηκαν πρωτίστως με γνώμονα την εξυπηρέτηση και την απρόσκοπτη κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων, χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα για τις ανάγκες των πεζών, αλλά και γενικότερα τις ανάγκες των κοινοτήτων τις οποίες διασχίζουν. Κατά συνέπεια, είναι αναγκαίες οι τροποποιήσεις των υφιστάμενων οδικών υποδομών, προκειμένου να εξαλειφθούν ή έστω να μειωθούν οι κίνδυνοι τόσο για τα παιδιά, όσο και για τις τοπικές κοινότητες γενικότερα. Ενδεικτικά αναφέρονται: η εγκατάσταση ‘φυσικών’ μέτρων (π.χ. φωτεινοί σηματοδότες, κυκλικοί κόμβοι, κ.α.), ο διαχωρισμός των διαφορετικών χρήσεων κυκλοφορίας (π.χ. δημιουργία ποδηλατοδρόμων, ανύψωση των πεζοδρομίων για καλύτερη προστασία των πεζών και εγκατάσταση διαχωριστικών νησίδων μεταξύ αντίθετων ρευμάτων κυκλοφορίας), η καθιέρωση ειδικών ζωνών κυκλοφορίας κοντά σε σχολεία με χαμηλά όρια ταχύτητας και ειδικά σημεία διέλευσης πεζών και η επένδυση σε ασφαλή μέσα μαζικής μεταφοράς.
7. Κατάλληλος σχεδιασμός οχημάτων. - Ο βέλτιστος σχεδιασμός οχημάτων και η χρήση ειδικών υλικών και συστημάτων ασφαλείας, μπορούν να ενισχύσουν την ασφάλεια των παιδιών, τόσο εντός όσο και εκτός οχήματος, αλλά και να συμβάλλουν στην ασφάλεια ποδηλατών και μοτοσικλετιστών. Ενδεικτικά αναφέρεται η εγκατάσταση συστήματος με κάμερες και ανιχνευτές για τον εντοπισμό μικρών αντικειμένων και η κατασκευή αμαξωμάτων με υψηλή ικανότητα απορρόφησης ενέργειας πρόσκρουσης.
8. Μείωση κινδύνων για νέους οδηγούς. - Οι νέοι, άπειροι οδηγοί αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων παγκοσμίως. Σε αυτό το γεγονός συμβάλλουν παράγοντες όπως η υπερβολική ταχύτητα, χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών και χρήση κινητών τηλεφώνων κατά την οδήγηση. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνεται αυστηροποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, αυστηρή εφαρμογή του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας με μηδενική ανοχή σε παραβάσεις, αλλά και η εφαρμογή προγραμμάτων ειδικά για άπειρους οδηγούς, κατά τη διάρκεια των οποίων οι νέοι οδηγοί αποκτούν σταδιακά και μέσω παρακολούθησης πλήρη προνόμια οδήγησης.
9. Παροχή κατάλληλης φροντίδας σε τραυματισμένα παιδιά. – Η ενίσχυση της υγειονομικής περίθαλψης και των υπηρεσιών αποκατάστασης, αποτελεί γενικότερα την πιο αποτελεσματική προσέγγιση για την καλύτερη αποκατάσταση τραυματιών τροχαίων ατυχημάτων. Παράλληλα όμως, προτείνονται στοχευμένα μέτρα για την καλύτερη διαχείριση και αποκατάσταση τραυματισμένων παιδιών, όπως εκπαίδευση γονέων και εκπαιδευτικών στην παροχή πρώτων βοηθειών, στον εξοπλισμό ασθενοφόρων με ιατροφαρμακευτικό υλικό κατάλληλο και για παιδιά, στην παροχή ειδικών παιδιατρικών υπηρεσιών αποκατάστασης, στην ενίσχυση της πρόσβασης σε ειδικές υπηρεσίες συμβουλευτικής για τη διαχείριση τυχόν ψυχολογικών προβλημάτων που προκάλεσε ο τραυματισμός.
10. Επίβλεψη παιδιών κοντά σε δρόμους. - Δεδομένου ότι τα μικρά παιδιά έχουν περιορισμένη ικανότητα αξιολόγησης κινδύνου, ο εποπτικός ρόλος των γονέων και των κηδεμόνων γενικότερα είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την ασφάλεια των παιδιών, κυρίως σε πολύπλοκους οδικούς χώρους. Παρ’ ότι η εποπτεία μόνο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα προαναφερόμενα μέτρα, μπορεί να επιδράσει συμπληρωματικά και να ενισχύσει την αποτελεσματικότητά τους.