ΟΜΙΛΙΑ κ. Γ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΙΔΗ
Προσφώνηση
Αναζητούσα αυτές τις μέρες που μου ανατέθηκε το Θέμα της ιστορίας την Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, να βρώ μία λέξη ή μία φράση που να περικλείει όλο αυτό που επιτελέστηκε τα 25 χρόνια που είμαι επικεφαλής της. Η μόνη λέξη που ίσως απέδιδε την κατάσταση που επικρατούσε πριν και μετά την μεταστέγαση του Νοσοκομείου είναι "αναδυθήκαμε". Αναδυθήκαμε από τα σκονισμένα σκοτεινά υπόγεια του παλιού νοσοκομείου στο φως. Τόσο ουσιαστικά όσο και μεταφορικά. Το σκοτάδι και τη σκόνη τα κουβαλούσαμε και στην ψυχή μας, αυτό αλλοίωνε το θυμικό μας άλλαζε την συμπεριφορά μας. Υπήρχε επιθετικότητα, υπήρχαν εκρήξεις, υπήρχαν ενοχές, μυστικότητα, καχυποψία.
Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα για μένα, η εκδήλωση αυτή με συγκινεί ιδιαίτερα. Τα ίδια τα παιδιά ανέλαβαν να διοργανώσουν την γιορτή, τα ίδια τα παιδιά αναλαμβάνουν την ενημέρωση, από τα ίδια τα παιδιά αναδύθηκα στο φως.
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά το καθένα ξέχωρα, όχι την ομαδοποιημένη προσφώνηση στους πάσχοντες, να ευχαριστήσω την Ελένη, την Αγάπη, τον Θωμά για την διοργάνωση, όλα τα παιδιά, γι' αυτό το κοινό ταξίδι, για την αγάπη που εισέπραξα, για τα μαθήματα ζωής που πήρα από αυτά, για τον κοινό μας αγώνα.
Να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου στην ΜΜΑ για την πολύτιμη συνδρομή τους, την εθελόντρια που 20 χρόνια μας προσφέρει τις υπηρεσίες της. Τον ανώνυμο αιμοδότη και τον Σύλλογο Αιμοδοτών η Αγάπη που πάντα μας παρείχαν το απαιτούμενο αίμα, να ευχαριστήσω τέλος όλους εσάς που συμμετέχετε στην γιορτή μας.